Een nieuw huis

Op zoek naar een eigen woning huren we tijdelijk een voormalige boerderij uit 1902. De voorkant kijkt uit op weilanden en bosschages waar achter de rivier de Berkel meandert. Het waait hier altijd, wat het huis de aanblik geeft van een trotse boer die rechtop in de wind over zijn landerijen tuurt. Boven de voordeur staat ‘Nijenhuis 1382-1902’ in -denken wij- Gotische letters. De overlevering wil dat de oude boerderij die hier sinds 1382 stond, in 1902 werd afgebroken om plaats te maken voor een nieuw huis, oftewel het Nijenhuis, compleet met jachtkamer. Over deze jachtkamer een andere keer meer.

Aan de achterkant kijken we uit over een rommelig erf waar autobanden liggen opgestapeld en waar de melkbussen van het carbid schieten nog staan. Regelmatig rijdt er iemand voorbij op de een of andere landbouwmachine, meestal onze huisbaas of zijn zoon, soms een boer uit de omgeving. We groeten elkaar door een hand op te steken.

Omdat de muren van de boerderij niet geïsoleerd zijn, behalve in de woonkamer waar voorzetwanden zijn geplaatst, en de kozijnen enkel glas bevatten, is het binnen vaak koud en vochtig. In de winter druipt ‘s ochtends de condens van de ramen dus het eerste wat we na het opstaan doen, is de boel droogdeppen. Als het heeft gevroren, hoeft dat niet. Dan worden we getrakteerd op uitbundige ijsbloemen.

Inmiddels wonen we hier alweer dik een jaar en zijn we verknocht geraakt aan deze plek. Dit huis is gaan voelen als thuis. Dat maakt het lastig om óns thuis te vinden.