Latijn

‘Pap?’
‘Ja, jong. Geef me de waterpomptang eens aan.’
Harold rommelt in de gereedschapskist. ‘Deze?’
‘Nee vent, de wáterpomptang. Die met de verstelbare bek. Ja, die.’
‘Pap. Ik wou je iets vragen.’
Harolds vader loopt rood aan. ‘Sjonge, wat zit die ventielmoer vastgeroest.’
‘Zou je het erg vinden als ik Latijn laat vallen?’
De moer schiet los. ‘Hebbes.’
‘Ik bedoel, ik vraag me af waar ik het voor nodig heb, enzo.’
Harolds vader trekt de binnenband tevoorschijn. ‘Enzo?’
‘En ik vind het ook niet echt leuk.’
‘Ah. Hier zit je. Ik hoef niet eens te zoeken.’
‘Pap?’
‘Ja, jong.’ Zijn vader smeert lijm op het gat in de binnenband.
Harold reikt hem een plakker aan uit het blikje. ‘Vind je het goed?’
‘Wat zegt mama ervan?’
‘Dat ik het met jou moet overleggen.’
Harolds vader drukt de plakker stevig op het gat.
‘Maar als je het niet goed vindt – ‘
‘Help me even.’ Samen zetten ze de fiets overeind.
Harold pompt de band op. Die blijft plat.
‘O’, zegt zijn vader. Verbouwereerd veegt hij het zweet van zijn voorhoofd. Dan grinnikt hij. ‘Ach, als je maar een band kunt plakken, jong.’